Ο Κεραμιδής

Όταν σκεφτόμαστε μια γάτα οι περισσότεροι βάζουμε κάπου εκεί και ένα ψάρι (ή ποντίκι) είτε να το κυνηγά,είτε να τρώει.Σε ένα παλιό αναγνωστικό βλέπουμε μια σκηνή ενός ιχθυοπώλη να κυνηγά μια γάτα που είχε "κλέψει" ένα λαχταριστό ψάρι από το κατάστημα του.Σήμερα στις συμπαγείς πόλεις που ζούμε όλοι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον βλέπουμε ότι σε κάθε στενό μέσα σε κάποιο κάδο ,χωμένη ίσως σε κάποια γωνία,καθισμένη σε έναν μεγάλο και άνετο καναπέ υπάρχει μια γάτα .
   Η ύπαρξη ενός ζώου μέσα σε κατάστημα τροφίμων είναι γεγονός απαράδεκτο σύμφωνα με το υγειονομικό .Στη δική μου γειτονιά υπάρχει ένα "ψαράδικο",όπως χαριτολογόντας το λέει η μητέρα μου,που ταΐζει τις γάτες.Υπάρχουν πολλές διαφορετικές τόσο σε εμφάνιση (χρώμα,μέγεθος,ηλικία)όσο και σε χαρακτήρα (ζωηρή,χαδιάρα,φαγανή)
  Κάθε πρωί πηγαίνοντας για το σχολείο συναντώ την κ.Άννα να βγάζει γατοτροφές,ψάρια και άλλα  για τους καλούς της φίλους. Βλέποντάς αυτή την εικόνα η διάθεση μου φτιάχνει και έχω ένα χαμόγελο που χαρακτηρίζει την ήμερα μου. Και το μεσημέρι καθώς γυρνάω ανεξάρτητα από το αν είμαι κουρασμένη,χαρούμενη, απογοητευμένη τις βλέπω να τρίβονται στα πόδια της κ.Άννας ,έχω μια γλυκιά αίσθηση.
   Από όλες αυτές τις γάτες που και για μένα είναι φίλες, έχω έναν κολλητό, τον Κεραμιδή (funny name).Είναι σχετικά μικρός σε ηλικία και έχει πορτοκαλί μπαλώματα τα οποία βρίσκονται σε άσπρο "καμβά".Η ιστορία του μπορώ να πω συνηθισμένη.Τους πρώτους μήνες της ζωής του τους πέρασε ένα σπίτι.Τώρα περεταίρω  λεπτομέρειες δεν γνωρίζω.Τα αφεντικά του για δικούς τους λόγους τον πέταξαν στο δρόμο .Από ακριβώς ήρθε δεν είναι ξεκάθαρο όμως ήταν φοβισμένος και κάθε του βήμα παράλληλο στο τοίχο ώστε να τον ακουμπάει και να νιώθει ασφάλεια.Το γατί αυτό βρέθηκε ένα πρωινό έξω από το μαγαζί της κ.Άννας και αυτή τον αγάπησε αμέσως. Έτσι θέλησε να  τον βοηθήσει και να τον περιποιηθεί.μετά από καιρό άρχισε να την εμπιστεύεται και δεν σηκώνεται πλέον από
την ποδιά της αν δεν χορτάσει αρκετά χάδια τόσο απο εκείνη αλλά και τους περαστικούς.Στην αρχή με το που με έβλεπε έφευγε μακριά μου όμως δεν με αφήνει να σταματήσω να τον χαϊδεύω και με τα μικρά του ποδαράκια παγιδεύει τα χέρια και παίρνει μια έκφραση που λέει "Χάιδεψε με σε παρακαλώ~! Χαιδε με, χαιδε με"
------ Ο Κεραμιδής μένει μέσα στο κατάστημα ,έχει την δική του καρέκλα την οποία διεκδικεί καθημερινώς.Περιττό να σας πω για τις καρδιές που έχει κλέψει όχι μόνο ανθρώπινες αλλά και γατίσιες.Μάλλον περιμένουμε απογόνους και ποιος ξέρει μπορεί να φιλοξενήσω έναν Κεραμιδή junior.